Maagdenvlies en maagdelijkheid ~ Voor de bruid een doekje voor het bloeden?

1. Inleiding

In diverse religies is het een en ander te doen over het zogenaamde maagdenvlies. Is er wel een maagdenvlies en is maagdelijkheid aantoonbaar? Er is tussen de diverse volkeren een verschil over òf en hoe vaak er bloed vloeit bij de eerste seksuele gemeenschap. Is dat genetisch bepaald? Nog meer vragen: Hoe kan volgens Deut. 22:13, 21 het bebloede laken als bewijs van maagdelijkheid zijn? En waarom is het een heel gevoelig en spannend onderwerp onder orthodoxe joden en moslims, terwijl de medische wetenschap nota bene ontkent dat er een maagdenvlies bestaat?

Dit artikel gaat in zekere zin ‘nergens’ over, want het maagdenvlies blijkt namelijk helemaal niet te bestaan.

Volgens de Sesam encyclopedie van de seksualiteit ¹[1] Ernest Bornemann, Sesam Encyclopedie van de seksualiteit (bewerking van Lexikon der Liebe und Sexualität) (Baarn: Bosch & Keuning N.V., 1970) tweede deel L-Z, p. 33 is het ‘Maagdenvlies, hymen, slijmvliesplooi variërend van vorm (sikkelvormig, ringvormig met centrale opening), die de schede gedeeltelijk afsluit. Gewoonlijk scheurt het bij het eerste geslachtsverkeer in, waarbij een kleine bloeding optreedt en het M. een wigvormig litteken vormt. Bij de eerste geboorte wordt het M. vernietigd en blijven er slechts kleine verhevenheden in de huid over.’

2. Maagdenvlies in de Bijbel

Het begrip maagdenvlies wordt nergens in de Bijbel genoemd, maar is het vanzelfsprekend dat een meisje als maagd het huwelijk ingaat.²Gen.24:16, 43, Lev.21:13, 14, Est. 2:2, 3, 17, 19, Jes.62:5, 2Kor.11:2, enz. Lezen we in Deut.22:13-21 in de NBV het maagdenvlies?:

”Het volgende kan zich voordoen: Een man trouwt een vrouw, slaapt met haar en krijgt dan een afkeer van haar. Hij begint haar vals te beschuldigen en leugens over haar rond te strooien: ‘Ik ben met deze vrouw getrouwd, maar tijdens de huwelijksnacht ontdekte ik dat ze geen maagd meer was. Laten haar vader en moeder dan met het bewijs van haar maagdelijkheid naar de oudsten in de stadspoort gaan. De vader van het meisje moet de oudsten vertellen: ’Ik heb mijn dochter aan deze man ten huwelijk gegeven, maar hij heeft een afkeer van haar gekregen. Nu beschuldigt hij haar er ten onrechte van dat ze geen maagd meer was. Maar hier is het kleed dat bewijst dat mijn dochter nog wel maagd was. En vervolgens moeten de ouders het kleed met bloed als bewijs van haar maagdelijkheid voor de stadsoudsten uitspreiden. De oudsten moeten die man hardhandig bestraffen en hem een boete van honderd sjekel zilver laten betalen aan de vader van het meisje, omdat hij twijfel heeft gezaaid over de maagdelijkheid van een Israëlitisch meisje. Verder zal hij haar als zijn vrouw moeten aanvaarden, en zolang hij leeft mag hij niet van haar scheiden.

Maar als het wél waar is en de maagdelijkheid van het meisje niet kan worden aangetoond, moet zij naar haar ouderlijk huis worden teruggebracht en daar voor de deur door de andere inwoners van de stad worden gestenigd tot de dood erop volgt. Want zij heeft onder het volk van Israël een schanddaad begaan door met iemand te slapen terwijl ze nog bij haar vader thuis woonde. Zo moet u het kwaad dat zich bij u aandient in de kiem smoren.”

Deze wetten zijn vooral ter bescherming van de vrouw. Ze kon niet zomaar vals beschuldigd worden en terzijde gezet worden. ³In Num.5:11-31 lezen we iets dergelijks: de eigenaardige regelgeving voor het geval dat een vrouw ontrouw is aan haar echtgenoot. Het bewijs van de maagdelijkheid was dus het bebloede laken, maar hoe kunnen we de aanwezigheid van bloed verklaren?

3. Maagdenvlies in het jodendom

Een joods meisje is in religieus opzicht reeds vanaf haar twaalfde jaar meerderjarig en is verplicht zich aan de mitswot of wel geboden te houden. Volgens de Talmoed is een meisje van 12 en een half jaar geslachtsrijp en mag daarom trouwen. Ze trouwden vroeger in elk geval jong (12 jaar?) en niet per se uit liefde. Dat kon voor spanning zorgen. Hierdoor is de kans op bloeden veel groter dan wanneer je ontspannen en uit liefde gemeenschap hebt. De echtgenoot kon heel onervaren en ruw met haar omgaan en daar kan ook bloed bij vloeien. Dus dat hoeft niet eens alleen door het inscheuren van de huid bij de hymen te komen.

Orthodoxe Joden nemen de tekst uit Deut. 22 serieus, getuige dit citaat uit ‘Joods gezinsleven’:

”Aan de andere kant was de beschuldiging dat een vrouw geen maagd was zonder het overtuigende bewijs erbij te leveren de gemeenste laster die een man over zijn bruid kon uitspreken: ‘Wanneer een man en vrouw huwt en na de echtelijke gemeenschap een afkeer van haar krijgt, haar in opspraak brengt en haar een slechten naam bezorgt door te zeggen: ‘Deze vrouw heb ik gehuwd, maar bij de echtelijke gemeenschap bevond ik dat zij geen maagd was – dan zullen de vader en de moeder de bewijzen van de maagdelijkheid van het meisje nemen en tot de oudsten van stad, naar de poort brengen’ (Deuteronomium 22:13-15). Als de ouderlingen het bewijs overtuigend achtten, moest de man honderd ‘sjekels’ (een ‘sjekel’ is een zilveren of gouden munt, uit de tijd van de Eerste Tempel) betalen aan de woedende vader omdat hij ‘de naam van een maagd van Israël had besmet’.

Maar dat was nog maar de geringste straf waarmee een valse beschuldiging werd beboet. De echtgenoot verspeelde ook alle recht van echtscheiding en bleef aan zijn vrouw gebonden tot het einde van zijn of haar dagen. De bewijzen van maagdelijkheid waren de met bloed bevlekte lakens die de bruid aan haar ouders moest overhandigen na de eerste huwelijksnacht. Onder de Joden in Noord-Afrika was het gebruik dat de ouderlingen van de gemeente buiten de bruidskamer wachtten tot de bruidegom met de lakens tevoorschijn kwam. Een dienovereenkomstig gebruik bestond onder de Joden in Koerdistan, maar in Perzië wachtten de vrouwelijke familieleden tot ze uitgenodigd werden binnen te komen om het bruidskleed te controleren. Het laken werd dan rondgegeven voor nader onderzoek en tenslotte bij de ouders van de bruid gedeponeerd. Dit was niet zomaar een leeg ritueel: een vrouw die geen maagd meer was, tenzij ze weduwe was of gescheiden, werd ongeschikt geacht om deel uit te maken van een joods gezin”. ⁴Chaim Bermant, Joods gezinsleven  (oorspronkelijke titel: The Walled Garden 1974) (Amerongen: W. Gaade, 1976), pp.52, 53

Begrijpelijk dat een bruid in angst en spanning kan leven vanwege de vraag of er wel of niet gebloed gaat worden in de eerste huwelijksnacht. In het traditionele jodendom is seks tijdens de menstruatie van de vrouw en in een periode van zeven dagen daarna taboe. De datum van een bruiloft wordt zorgvuldig geselecteerd, zodat deze niet samenvalt met de menstruatie van de bruid. ⁵ http://nl.wikisage.org/wiki/Huwelijk_en_seksualiteit_in_het_jodendom

4. Maagdenvlies in het christendom

Hoewel elke christen in zijn Bijbel bovengenoemde teksten uit het Oude Testament terugvindt, vermoed ik dat weinigen of zelfs niemand zich er iets aan gelegen laat liggen. Slechts bij drie christelijke auteurs (uiteraard is het de vraag hoe representatief dit is voor het christendom) las ik waarschuwingen m.b.t. het maagdenvlies:

Wijlen Timothy F. LaHaye was een Amerikaanse evangelisch predikant, spreker en schrijver van christelijke boeken en was getrouwd met de christelijke schrijfster en activiste Beverly. In hun klassieker (Het wonder tussen man en vrouw) geven zij gedetailleerde adviezen voor het huwelijk. Hoewel zij geen medische achtergrond hebben, gaan zij vrij diep in op de fysiologie: ”Hymen- maagdevlies [sic] (Latijn de god van het huwelijk), een vlies aan de achterzijde van de uitwendige opening van de vagina. Dit vlies kan betrekkelijk taai zijn. Het kan zijn dat dit vlies van de geboorte af ontbreekt en dit hoeft dus later niet te betekenen, dat een meisje geen maagd meer zou zijn. Bij een maagd is de opening van het vlies ongeveer 2,5 cm in doorsnee, maar voor gemakkelijke geslachtsgemeenschap moet hij de helft groter zijn. 50% van de bruiden geeft toe, bij de eerste gemeenschap wat pijn te hebben gehad, 20% had hoegenaamd geen pijn en 30% vrij erge.

50% van de bruiden geeft toe, bij de eerste gemeenschap wat pijn te hebben gehad.

Iedere jonge vrouw zou zich vóór het huwelijk door een dokter moeten laten onderzoeken: met zijn goedvinden en haar toestemming kan het vlies gebroken worden om onnodig uitstel van de gemeenschap na het huwelijk te vermijden. Heeft de jonge vrouw daar ernstige bezwaren tegen, dan kan ze afspreken, zich de dag na het huwelijk medisch te laten onderzoeken. … Het kan best zijn dat er verscheidene pogingen nodig zijn om het vlies te doorbreken. Gelukt dit na enkele malen niet, dan kan ze beter niet verder gaan, want het gevaar bestaat, dat het zo pijnlijk wordt, dat ze niet in staat zou zijn van het samenzijn met haar man te genieten”.

”Een al te gretige echtgenoot kan soms fysieke pijn veroorzaken door het aanwezig zijn van het maagdevlies”. ”Is het maagdevlies uitgerekt of doorbroken, dan kan er wat bloed vloeien, maar gewoonlijk niet meer dan een of twee theelepeltjes. Blijft dit bloeden doorgaan, of vloeit er meer dan een eetlepel vol, dan hoeft de vrouw niet te bang worden, maar alleen eens precies na te gaan, waar het bloedt en er dan stevig een schoon toilet-tissue tegen te drukken”.

”Alle toekomstige bruidjes zouden er goed aan doen, verscheidene weken vóór de bruiloft een arts te raadplegen en met hem te bespreken of het raadzaam is het maagdenvlies in de privacy van zijn behandelkamer te verbreken. Blijkt uit het onderzoek, dat het zo dik is, dat het een ernstige belemmering voor de geslachtsgemeenschap zou betekenen, dan dient het meisje te overwegen, of ze het door de dokter moet laten uittrekken of verbreken, om zodoende onnodige pijn en bloeding tijdens de gemeenschap te voorkomen. Is de arts echter van mening, dat het geen ernstige problemen oplevert en vindt de bruid het zelf ook beter, dan zal ze het liever intact laten tot de bruidsnacht. In onze verlichte tijd zal de bruidegom er wel de voorkeur aan geven, dat het maagdenvlies door een kleine chirurgische ingreep van te voren is verwijderd. Om op die manier zijn deugdzame bruid mogelijk pijn te besparen. Een alternatief is ook, dat de echtgenoot het vlies tijdens de huwelijksnacht met de vingers rekt, maar daartoe heeft het paar instructies van de dokter nodig. In onze zo actieve huidige wereld wordt het maagdenvlies van vele meisjes al gescheurd door fietsen of paardrijden en het kan ook zijn, dat de dokter het heeft moeten verwijderen omdat het de menstruatie bemoeilijkte”. ⁶Tim en Beverly LaHaye, Het wonder tussen man en vrouw de sexualiteit in het huwelijk gezien vanuit de bijbel (oorspronkelijk titel: ‘The act of marriage’ (Laren: Novapres, 1^e druk 1976, 9^e druk zj) pp. 58, 59, 66, 67

Ed (arts) en Gaye Wheat geven ook gedetailleerd dergelijke adviezen in hun veel gelezen boek ’Liefde voor twee’ ⁷ Ed en Gaye Wheat, Liefde voor twee, (originele titel: Intended for Pleasure) (Hoornaar: Gideon, 11^e druk 2016), pp. 52-56 , en ook over het maagdenvlies, maar voor zover ik heb nagegaan, schrijven zij niet over bloed als het bewijs van maagdelijkheid.

En een andere christelijke schrijver beweert iets dergelijks: ”Vooraan in de schede zit het maagdenvlies (hymen). Door dit ringvormige vlies wordt de schede gedeeltelijk afgesloten. Het maagdenvlies wordt bij de eerste geslachtsgemeenschap doorbroken. Het kan ook voor die tijd al ingescheurd zijn (door het gebruik van tampons, door turnen e.a.)”. ⁸Veenstra, Van twaalf tot twintig (Goes: Oosterbaan & Le Cointre B.V., 1990), p. 196

5. Maagdenvlies in de islam

In de islam is de eer van de familie sterk en belangrijk. Schande is daarentegen vreselijk. Moeilijk valt in te schatten hoeveel procent van de moslims meent dat na de eerste huwelijksnacht een lakentje met bloed getoond moet kunnen worden als bewijs dat de bruid als maagd het huwelijk in ging. In de koran staat echter niets over maagdelijkheid (noch over vrouwenbesnijdenis trouwens). Het is niet zo zeer een religieus maar meer een cultureel onderwerp. Moslima’s die al seksuele gemeenschap met een man hebben gehad en nu met een andere man verder willen, kiezen nogal eens voor een zogenaamde hersteloperatie, want in de huwelijksnacht moet er beslist gebloed worden. Zij staan onder grote sociale druk. Dat is voor de betreffende vrouw van levensbelang, want de eer van de familie staat dus op het spel. Denk aan eerwraak van fatale afloop, zelfmoord(pogingen) en abortussen om een zwangerschap te verdoezelen. Volgens Shirin Musa, initiatiefnemer van het ‘Trouwboekje’ en directeur van Femmes for Freedom ondergaan vrouwen met een moslimachtergrond vaker een abortus en lopen vaker een geslachtsziekte op dan andere Nederlandse vrouwen ⁹WJPH: moslimvrouwen kunnen gewoon Nederlandse vrouwen zijn. ¹⁰Milou van Rossum, Trouwboekje, seksboekje, NRC, 12 en 13-9-2020 Seks voor het huwelijk is zonde, maar zo’n hersteloperatie is volgens een anonieme Nederlandse imam een nog grotere zonde.

De vrouw wordt er telkens op aangekeken, maar de koran raadt zowel de man als de vrouw aan geen seks vóór het huwelijk te hebben.

De vrouw wordt er telkens op aangekeken, maar de koran raadt zowel de man als de vrouw aan geen seks vóór het huwelijk te hebben. Toch wordt er op het gebied van maagdelijkheid vaak meer van een meisje geëist. Er is dus sprake van een dubbele moraal. Een meisje dat zich op seksueel gebied net zo vrij gedraagt als een jongen wordt meestal veel strenger veroordeeld. Jongens die seks hebben, worden vaak gezien als stoer, terwijl een meisje dat seks heeft, als sletje wordt gezien. Net zoals de besnijdenis bij vrouwen is dit een verwerpelijke traditie, die eerder ontmoedigd dan bevestigd moet worden.

De eerste (van 14!) vrouwen van Mohammed, was de vijftien jaar oudere weduwe Chadidja. In de huwelijksnacht met de profeet Mohammed was zij dus al geen maagd meer. Mohammed is in alles het grote voorbeeld en trouwde met meerdere weduwen, en gaf dus zo het voorbeeld dat het niet noodzakelijk is om alleen met een maagd te trouwen.

6. Maagdenvlies medisch gezien

Het echte maagdenvlies bestaat alleen bij foetussen. In de baarmoeder is het maagdenvlies van de foetus nog geheel intact, maar bij de geboorte scheurt het open. Het enige dat overblijft is een klein rafelig randje van fibreus bindweefsel met slijmvlies. Het is zeer elastisch en bloedt niet als het scheurt. Maar dat is geen bewijs voor de maagdelijkheid. Noch de arts, noch de partner, maar alleen het meisje zelf weet of ze maagd is, dus of zij geslachtsgemeenschap of coïtus heeft gehad of niet.

“‘Hymen’ is Latijn voor vliesje, maar dat is het in feite niet, wel een weefselrandje. Stel dat het wel een afsluitend vliesje zou zijn, dan zou bloedverlies tijdens de menstruatie onmogelijk zijn. Bij de seksuele gemeenschap hoeft de penis dus geen vlies te doorboren, maar gaat gewoon de vagina in. Als een meisje gespannen is, kan het wat strak of stroef aanvoelen. Het is dan juist belangrijk om voorzichtig te zijn en de tijd te nemen. Veel meisjes bloeden niet als ze voor het eerst seks hebben met een jongen. Sommige meisjes bloeden wel. Wel of niet bloeden tijdens de eerste keer seks, zegt niets over wel of niet maagd zijn. Sommigen wijzen op het feit dat 40 tot 80 procent (dat is inderdaad wel een groot verschil) van de vrouwen geen bloed verliest tijdens de eerste geslachtsgemeenschap”. ¹¹?, Artsen verdeeld over herstel van maagdenvlies, Trouw 21-9-1996

(Vernederende!) maagdelijkheidstesten zijn zinloos, want maagdelijkheid is niet aantoonbaar.

(Vernederende!) maagdelijkheidstesten zijn zinloos, want maagdelijkheid is niet aantoonbaar. Als artsen desondanks een verklaring van maagdelijkheid geven, is dit om het meisje te beschermen tegen (wraak)reacties van de familie. Er bestaan wel tips en trucs om de nieuwe man en familie te misleiden, bijvoorbeeld door bloed uit een vinger te laten vloeien door er met een naald in te prikken, een met bloed gevulde kippenblaas of een vaginale zetpil of ‘maagdelijkheidspil’ te gebruiken. Door middel van een capsule / hormoonpil kan dan een bloeding tijdens de huwelijksnacht nagebootst worden. Maar hier wordt dan de ene leugen door een andere leugen afgedekt en de hardnekkige mythe in stand gehouden.

Als artsen toch een maagdenvlieshersteloperatie uitvoeren, doen zij dit op verzoek om het meisje of de vrouw te helpen teneinde haar te beschermen tegen haar  (aanstaande) familie. Hierbij wordt het randje weefsel aan het begin van de vagina strakker gemaakt, waardoor de kans dat een vrouw bij de gemeenschap bloedt groter is. Maar het is een dilemma voor de arts. Uit een onderzoek naar hersteloperaties door Bianca van Moorst (psycholoog en seksuoloog NVVS en bestuurslid Stichting Mythe Ontkracht) zou blijken dat slechts 2 % van de vrouwen bloed verliest na een hersteloperatie. ¹² http://www.gynaecologica.nl/2012/02/mythen-rondom-het-maagdenvlies.html Zo wordt wel een dubbelleven in standgehouden. De kosten voor zo’n maagdenvliesoperatie variëren enorm: van 250 tot 1250 euro ¹³  Gijs Herderscheê, Artsen spreken af ‘hersteloperatie’ niet meer uit te voeren, De Volkskrant, 18-2-2020; Gijs Herderscheê, Hersteloperatie maagdenvlies taboe, Nederlands Dagblad, 19-2-2020 en soms zelfs gratis. ¹⁴ Machteld Veen, Pil alternatief voor maagdenvliesherstel, Metro, 27-9-2007

De ministers De Jonge van Volksgezondheid en Dekker van Rechtsbescherming schreven in een brief aan de tweede Kamer: ”Operaties om het maagdenvlies te herstellen worden in Nederland uitgebannen. Artsen beloven de operaties niet meer uit te voeren. Als het toch gebeurt, wordt de ingreep bij wet verboden. Dit is een afspraak met de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie, die op haar beurt met de verenigingen voor cosmetische chirurgie en plastische chirurgie voor 1 juni 2020 afspraken zouden maken”.

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd geeft evenwel aan dat handhaving onmogelijk is, aangezien er nog steeds geen wettelijk verbod is.

7. Paradox

Vanuit Gods Woord blijkt er een verband te bestaan tussen het bloeden in de huwelijksnacht en maagdelijkheid, terwijl dit door medici wordt ontkend en ontzenuwd. Bij orthodoxe Joden en moslims leven de vrouwen in angst of zij wel voldoen aan de normen van hun familie. Maar is er wel een verband tussen het maagdenvlies en het bewijs van maagdelijkheid? Wordt hier gedoeld op bloed[ing] als gevolg van de eerste geslachtsgemeenschap of menstruatiebloed? Is het boek van de schepping te harmoniseren met de heilige Schrift?

Mogelijke verklaringen van de paradox:

1. Het maagdenvlies zou geëvolueerd zijn van een vlies tot een weefselrand. Gedurende de eeuwen zouden steeds minder vrouwen zijn gaan bloeden tijdens de huwelijksnacht, omdat het vlies zich terugtrok tot een weefselrandje. Zo’n lichamelijke verandering zie je ook in relatie tot de leeftijd waarop meisjes voor het eerst gaan menstrueren. Om nog onverklaarbare redenen daalt deze leeftijd. ¹⁵ https://www.lijfengezondheid.nl/meisjes-steeds-eerder-ongesteld; https://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=25922; https://www.parool.nl/nieuws/hoe-komt-het-dat-kinderen-nu-eerder-in-de-puberteit-komen~b0c5355ca/ ; https://www.ad.nl/binnenland/meisjes-steeds-jonger-ongesteld~a34e7aca/; enz. Maar dit is meer appels met peren vergelijken.
2. Het betreft hier menstruatiebloed tijdens de huwelijksnacht. Dit is echter uitgesloten want dan mocht volgens Lev.15:19-33 de bruidegom zijn onreine vrouw beslist niet aanraken, laat staan gemeenschap hebben.
3. Zou het bloed dan slaan op het menstruatiebloed van vóór de huwelijksnacht? Het Hebreeuwse woord ‘betoeliem’ betekent zowel vrouwelijke volwassenheid als maagdelijkheid. (‘Vrouwelijke volwassenheid’ komt niet in het Bijbels Hebreeuws voor.) De ‘bewijzen van de maagdelijkheid’ zouden dan ook vertaald kunnen worden als ‘tekenen van volwassenheid’, concreet: dat het meisje regelmatig menstrueert. Rond de tijd van de huwelijkssluiting was het bewijs nodig dat het meisje niet zwanger was en gewoon menstrueerde. Indien zij zich schuldig had gemaakt aan seksueel wangedrag na haar verloving, dan zou dit wel blijken door haar zwangerschap en zou een kind binnen negen maanden geboren worden. ¹⁶ J. A. Thompson, Tyndale Old testament Commentaries Deuteronomy, an introduction & commentary (Leicester, England/Downers Grove, Illinois USA: Inter-Varsity Press, 1974), p. 236 ~
   Ook de Studiebijbel Leviticus – Numeri – Deuteronomium, geeft deze verklaring”: Het woord ‘betulim’ wordt vaak vertaald met ‘maagd’, maar Wenham toont aan dat het primair een geslachtsrijp, huwbaar jong meisje aanduidt, of een jonge vrouw die nog geen kinderen heeft, terwijl het woord in tweede instantie ‘maagd’ kan betekenen. De uitdrukking ‘betulim’ wordt meestal weergegeven met ‘bewijzen van maagdelijkheid’, maar kan ook betekenen: bewijzen van haar geslachtsrijpheid. Vgl. NIDOTTE 1, 781-784 Het bloed is hier dus niet afkomstig van het scheuren van het ‘maagdenvlies’ tijdens de eerste seksuele gemeenschap in het huwelijk, maar van haar recente ongesteldheid. Ze blijkt geslachtsrijp te zijn maar niet zwanger. Maar zouden dan de ouders van de bruid dit onreine kleed met bloedvlekken als het teken van de maagdelijkheid van zijn vrouw bewaard moeten hebben? Dat lijkt mij niet waarschijnlijk. In Jes.64:6 (NBG) wordt dat kleed een ‘bezoedeld kleed’ genoemd en in Jes. 64:5 (NBV): ”Wij allen zijn onrein geworden, onze gerechtigheid is als het kleed van een menstruerende vrouw”. Bloedvlekken worden negatief geduid. ¹⁷Een kledingstuk met bloedvlekken moest gewassen worden, want dat was onrein. (Lev.6:27, Jes. 63:3, 64:6) itt Lev.8:30 ivm de wijding van de hogepriester Aäron en zijn zonen. Daar kwam wèl bewust bloed op hun kleding, al heenwijzend naar 1Joh.1:7?! Een bloedvloeiende vrouw was onrein (Lev.15:19-31 18:19, 20:18). Hoe kon je dan heilig/rein zijn/leven als je zo’n onreine doek met bloed als eventueel bewijs moest bewaren?
4. Wetten in het OT zijn in sommige gevallen ‘tijd en plaats gebonden’. Vandaar dat orthodoxe Joden zich niet aan de Tora houden, maar aan de mondelinge traditie die de Tora op een bepaalde manier uitlegt. Zie de kritiek van Jezus daarop.

Dat wil niet zeggen dat de Bijbel tijdgebonden is, integendeel. Daarom is de wijze waarop Jezus met de Tora omgaat (zie de Bergrede) veel radicaler dan de Tora zelf. Daarom mogen we niet uit Deut. 22 de conclusie trekken dat de wet gebiedt dat iedere getrouwde vrouw een bebloed kleed moet bewaren, maar wel dat het noodzakelijk is om de ontrouw van de echtgenoot aan de kaak te stellen.

8. Bronnen

• Maagdelijkheid van meiden: http://www.mytheontkracht.nl/nl (link verlopen);  https://vimeo.com/61833307
• http://www.mytheontkracht.nl/images/stories/feiten-en-fabels-over-het-maagdenvlies.pdf (link verlopen)
• https://www.femmesforfreedom.com/nieuws/alles-over-het-maagdenvlies-nieuwe-voorlichtingscampagne-en-oproep-aan-de-politiek

[1] Ernest Bornemann, Sesam Encyclopedie van de seksualiteit (bewerking van Lexikon der Liebe und Sexualität) (Baarn: Bosch & Keuning N.V., 1970) tweede deel L-Z, p. 33
[2] Gen.24:16, 43, Lev.21:13, 14, Est. 2:2, 3, 17, 19, Jes.62:5, 2Kor.11:2, enz.
[3] In Num.5:11-31 lezen we iets dergelijks: de eigenaardige regelgeving voor het geval dat een vrouw ontrouw is aan haar echtgenoot.
[4] Chaim Bermant, Joods gezinsleven  (oorspronkelijke titel: The Walled Garden 1974) (Amerongen: W. Gaade, 1976), pp.52, 53
[5] http://nl.wikisage.org/wiki/Huwelijk_en_seksualiteit_in_het_jodendom
[6] Tim en Beverly LaHaye, Het wonder tussen man en vrouw de sexualiteit in het huwelijk gezien vanuit de bijbel (oorspronkelijk titel: ‘The act of marriage’(Laren: Novapres, 1e druk 1976, 9e druk zj) pp. 58, 59, 66, 67
[7] Ed en Gaye Wheat, Liefde voor twee, (originele titel: Intended for Pleasure) (Hoornaar: Gideon, 11e druk 2016), pp. 52-56
[8] J. Veenstra, Van twaalf tot twintig (Goes: Oosterbaan & Le Cointre B.V., 1990), p. 196
[9] Milou van Rossum, Trouwboekje, seksboekje, NRC, 12 en 13-9-2020
[10] ?, Artsen verdeeld over herstel van maagdenvlies, Trouw 21-9-1996
[11] http://www.gynaecologica.nl/2012/02/mythen-rondom-het-maagdenvlies.html
[12]  Gijs Herderscheê, Artsen spreken af ‘hersteloperatie’ niet meer uit te voeren, De Volkskrant, 18-2-2020; Gijs Herderscheê, Hersteloperatie maagdenvlies taboe, Nederlands Dagblad, 19-2-2020
[13] Machteld Veen, Pil alternatief voor maagdenvliesherstel, Metro, 27-9-2007
[14] https://www.lijfengezondheid.nl/meisjes-steeds-eerder-ongesteld; https://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=25922; https://www.parool.nl/nieuws/hoe-komt-het-dat-kinderen-nu-eerder-in-de-puberteit-komen~b0c5355ca/ ; https://www.ad.nl/binnenland/meisjes-steeds-jonger-ongesteld~a34e7aca/; enz.
[15] J. A. Thompson, Tyndale Old testament Commentaries Deuteronomy, an introduction & commentary (Leicester, England/Downers Grove, Illinois USA: Inter-Varsity Press, 1974), p. 236
Ook de Studiebijbel Leviticus – Numeri – Deuteronomium, geeft deze verklaring”: Het woord ‘betulim’ wordt vaak vertaald met ‘maagd’, maar Wenham toont aan dat het primair een geslachtsrijp, huwbaar jong meisje aanduidt, of een jonge vrouw die nog geen kinderen heeft, terwijl het woord in tweede instantie ‘maagd’ kan betekenen. De uitdrukking ‘betulim’ wordt meestal weergegeven met ‘bewijzen van maagdelijkheid’, maar kan ook betekenen: bewijzen van haar geslachtsrijpheid. Vgl. NIDOTTE 1, 781-784
[16] Een kledingstuk met bloedvlekken moest gewassen worden, want dat was onrein. (Lev.6:27, Jes. 63:3, 64:6) itt Lev.8:30 ivm de wijding van de hogepriester Aäron en zijn zonen. Daar kwam wèl bewust bloed op hun kleding, al heenwijzend naar 1Joh.1:7?! Een bloedvloeiende vrouw was onrein (Lev.15:19-31 18:19, 20:18). Hoe kon je dan heilig/rein zijn/leven als je zo’n onreine doek met bloed als eventueel bewijs moest bewaren?