Het Nieuwe Testament maakt unieke beweringen over Jezus Christus, zoals zijn goddelijkheid, opstanding en exclusieve rol in verlossing. Deze uitspraken onderscheiden Jezus van andere religieuze leiders zoals Boeddha en Zoroaster. Een belangrijk verschil is het tijdsverloop tussen de gebeurtenissen en de geschreven verslagen; waar de evangeliën kort na Jezus’ leven werden opgetekend, zijn er bij andere religies vaak hiaten van honderden tot duizenden jaren. Daarnaast is er vaak onzekerheid over de exacte tijd waarin figuren als Boeddha of Krishna leefden. Veel geleerden hebben religieuze uitspraken ten onrechte gelijkgesteld, zonder rekening te houden met de historische onderbouwing van christelijke bronnen versus die van andere religies. Dit heeft geleid tot verwarring, waarbij religies als even waar worden gezien. Hoewel alle religies hun unieke karakter claimen, stellen christenen dat hun geloof op bewijs is gebaseerd. De vraag blijft echter of dit werkelijk zo is, of slechts een vorm van wensvervulling.
