1. Ontstaan
De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap is een wereldwijde gemeenschap van moslims die in 1889 werd gesticht door Hazrat Mirza Ghulam Ahmad (1835-1908), geboren in Qadian in India. Hij zag zichzelf als de beloofde hervormer, de vervulling van de Islamitische profetieën over de komst van de Messias en Mahdi (verlosser). Naar aanleiding van ontvangen goddelijke openbaringen verklaarde hij in 1891 dat hij de beloofde Mahdi was zoals voorspeld door Mohammed en wiens komst ook was voorspeld in de geschriften van andere godsdiensten. Voorspellingen over de wederkomst van de Messias (Mahdi) zouden volgens Mirza Ghulam Ahmad dus niet op Jezus maar op hem zelf slaan (1,2,8,9).
Hij meende dat aan hem werd geopenbaard dat alle profetieën in de verschillende godsdiensten betreffende de komst van de Hervormer in de latere dagen waar zijn, en dat er één enkele Hervormer zou zijn die in zijn persoon de eigenschappen, de rol en de geestelijke krachten zou combineren van alle beloofde hervormers, als een levend bewijs van de fundamentele eenheid van alle geloven onder de banier van God. Hij maakte er aanspraak op die hervormer te zijn die was beloofd. Hij ontleende zijn inspiratie en leiding aan de profeet Mohammed. Ahmad stelde geen nieuwe godsdienst voor noch introduceerde hij een theologische nieuwigheid. Het centrale punt van zijn missie was de herleving van de Islam. Zijn leer vertegenwoordigt het wezen van de Islam, ontdaan van alle aanwassen die door de eeuwen heen de oorspronkelijke zuiverheid van de Islam hebben aangetast. Hij wil een nieuwe kijk geven op de wijsheid en de filosofie van de Islamitische leerstellingen (2)
Zijn aanspraak vormde de basis van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. Zijn volgelingen geloven dat, zoals de komst van Elia in geestelijke zin was vervuld in de persoon van Johannes de Doper, de tweede komst van Jezus in geestelijke zin was vervuld in de komst van deze Hazrat Mirza Ghulam Ahmad (2).
Deze Hazrat Mirza Ghulam Ahmad werd na zijn overlijden opgevolgd door zijn volgelingen, en de leiding van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap is sindsdien in handen van een khalifa (spiritueel leider). Hazrat Mirza Tahir Ahmad (1928-2003) werd in 1982 gekozen als vierde khalifa. Van hem heb ik een aantal boeken doorgenomen. Vanwege een anti-Ahmadiyya gezindheid van de Pakistaanse overheid (die werd beïnvloed door fanatici) ging hij in Londen wonen. Onder zijn supervisie werd de televisiezender MTA (Muslim Television Ahmadiyya Internationl) opgericht die wereldwijd via satelliet en internet uitzendt en informatie verspreidt over de leer en activiteiten van de gemeenschap (folder). Op 22 april 2003 werd de vijfde khalifa gekozen, namelijk Hazrat Mirza Masroor Ahmad, een achterkleinzoon van Ahmad, de zgn. beloofde Madhi of Messias (2).
2. Controverse over wie de Mahdi is
Ook al geeft de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap zichzelf uit voor de ware Islam, en streeft ernaar “de mensheid op een hoger plan te brengen en de vrede in de wereld te bewerken”, toch wordt deze jonge beweging door de orthodoxe Islam afgewezen, en worden Ahmadi’s niet als moslim erkend en soms ook vervolgd.
Dat heeft ermee te maken dat Ahmads claim om de Mahdi te zijn, leidde tot veel controverse bij en weerstand van andere Islamitische gemeenschappen, die hem niet erkenden als een profeet omdat de meeste moslims geloven dat de laatste profeet en boodschapper van God de Profeet Mohammed was, en er geen nieuwe profeten zullen komen na hem. Want Mohammed is volgens orthodoxe moslims de laatste profeet en doen een beroep op soera 33 vers 40 waar staat dat Mohammed het zegel der profeten is. Daarom verwerpen zij de claim van Ahmad als ketterij. Maar de Ahmadi’s interpreteren dit vers anders. Mohammed bezegelde de boodschap van voorgaande profeten maar daarmee is niet gezegd dat hij de laatste profeet is (1). Ook wij als christenen verwerpen de claim van Ahmad, want alleen Jezus is Gods ware profeet en degene die zal wederkomen. Niet vergeten mag worden dat ook bijv. Jesaja en Jeremia ware profeten waren, maar Jezus is de grootste profeet.
Ook de leden van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap geloven dat de profeet Mohammed de laatste wetgevende profeet is en de laatste profeet in de betekenis dat hij het hoogste spirituele niveau heeft behaald. Maar de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap benadrukt dat Hazrat Mirza Ghulam Ahmad geen nieuwe wetgevende profeet was, maar eerder een heroplevingsfiguur, een vernieuwer, die de ware boodschap van de Islam zou brengen in overeenstemming met de leer van de Profeet Mohammed. Voor de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap betekende de komst van Hazrat Mirza Ghulam Ahmad de hervorming van de Islam en het herstel van de ware Islamitische waarden, die volgens hen door de eeuwen heen verwaterd waren.
De Ahmadi’s hebben messiaanse elementen in hun leer. Voor hen betekent de Mahdi van de moslims dezelfde als de Messias van de Joden en Jezus van de christenen. In de geest reeds teruggekeerd en wel in hun leider en profeet Hazrat Mirza Ghulam Ahmad. Volgens de Ahmadi’s is Jezus niet gestorven, en dus ook niet opgestaan uit de dood maar levend naar de hemel opgevaren en zal op een dag terugkeren (8,9).
3. Kenmerken
De Ahmadi’s volgen grotendeels de vijf traditionele Islamitische zuilen, verplichtingen of traditionele Islamitische rituelen, zoals het 5x dagelijkse gebed (salat), vasten (sawm) tijdens de Ramadan, het geven van aalmoezen (zakat) en het maken van de bedevaart naar Mekka (hadj), hoewel er enkele kleine verschillen zijn in de interpretatie van bepaalde zaken. De 5e zuil is het opzeggen van hun geloofsbelijdenis (shahada): ‘Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet’.
De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap legt veel nadruk op vreedzaamheid, verdraagzaamheid, broederschap, sociale rechtvaardigheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ze gelooft dat religie en wetenschap hand in hand kunnen gaan en streeft naar vooruitgang in zowel geestelijk als maatschappelijk opzicht. De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap is dan ook sterk gericht op onderwijs, zowel religieus als seculier, niet alleen ten behoeve van de eigen leden, maar ook van de gemeenschappen waarin zij vertoeven, in het bijzonder in Afrika waar honderden scholen en ziekenhuizen zijn gebouwd. De leden worden aangemoedigd om zowel in religie als in seculiere wetenschappen uitmuntend te zijn (2).
Ahmadi’s zijn actief in humanitair en sociaal welzijnswerk en sociale dienstverlening. De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap heeft wereldwijd talrijke organisaties opgericht om te helpen bij natuurrampen, armoede en andere maatschappelijke problemen. Een van de bekendste initiatieven is de Ahmadiyya Muslim Youth Association (AMYA), die jongeren aanmoedigt om betrokken te zijn bij goede doelen en maatschappelijke projecten.
De volgelingen van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap moeten in het dagelijkse leven de sociale, morele en geestelijke waarden illustreren die door de Islam worden ingeprent.
De volgelingen van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap moeten in het dagelijkse leven de sociale, morele en geestelijke waarden illustreren die door de Islam worden ingeprent. Zij spannen zich daarom in om vriendschap, welwillendheid, rechtvaardigheid te bevorderen, niet alleen onderling maar ook tussen andere naties en gemeenschappen.
Ahmadi’s geloven ook in de waarde van de interreligieuze dialoog en proberen vaak bruggen te bouwen tussen verschillende religies en culturen. Een bekend motto van de Ahmadiyya Moslim Gemeente is: “Liefde voor allen, haat voor niemand”. Dit idee wordt actief gepromoot in hun gemeenschappen en wereldwijd. De Ahmadi’s willen geen dwang in de godsdienst. Zij willen niemand iets opdringen en ze streven naar goede contacten met alle medemensen. Alleen door begrip en liefde kan je de harten en de geesten van mensen bereiken (2).
Helaas worden ze door andere moslims onderdrukt en vervolgd, ondanks het feit dat zij precies volgens de Islam-voorschriften menen te leven (2).
4. Vervolging
Een van de grote uitdagingen voor de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap is de vervolging die ze in sommige landen ervaren. Vooral in Pakistan, waar de beweging is ontstaan, worden Ahmadi’s systematisch gediscrimineerd. Sinds 1974 worden ze volgens de Pakistaanse wetgeving officieel beschouwd als niet-moslims (Bron: 100 jaar), en hun rechten worden ernstig beperkt. Ook in sommige andere landen worden Ahmadi’s geconfronteerd met vervolging, geweld, en discriminatie vanwege hun overtuigingen. In 2008 heeft de Indonesische regering per decreet bepaald dat aanhangers van de moslim’sekte’ Ahmadiyya moeten terugkeren naar de hoofdstroom van de Islam want anders riskeren zij tot 5 jaar celstraf wegens belediging van de Islam 1 Bron: Jakarta.
Ondanks vervolging is de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap een van de snelst groeiende islamitische bewegingen ter wereld.
Ondanks vervolging is de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap een van de snelst groeiende islamitische bewegingen ter wereld. De gemeenschap heeft wereldwijd miljoenen leden en is actief in tal van landen, waaronder Duitsland, de VS, het Verenigd Koninkrijk en andere delen van Europa, het Midden-Oosten, Afrika en Azië. Hun boodschap van vreedzaamheid, verdraagzaamheid en interreligieuze dialoog spreekt, ondanks de aanvallen en vervolging die ze soms moeten doorstaan, veel mensen aan.
5. Actualiteit
Het is belangrijk iets van deze Gemeenschap af te weten omdat zij veel propaganda voor de Islam maakt, vooral in Afrika. De beweging is buitengewoon actief, en heeft heel veel literatuur geschreven om de Islam bekend te maken, met name ook onder westerlingen. Zij treden sterk naar buiten met polemische geschriften en openbare debatten. Zij zijn het die de Koran in vele talen (70) hebben vertaald. (Ahmadi’s). De Nederlandse vertaling was klaar in 1953. Naast hun vertaling staat altijd de Arabische tekst afgedrukt (want dat is in hun ogen de beste tekst) en elk exemplaar bevat een uitvoerige inleiding waarin de Ahmadiyya Beweging-visie op de Islam en de volkeren gegeven wordt (2).
De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap heeft in meer dan 200 landen vestigingen, ook in Nederland. Het hoofdkantoor van de gemeenschap is tegenwoordig in Londen. Er is een moskee in Den Haag, de Mobarak moskee (in 1955 de eerste moskee in Nederland!), en sinds 1984 is er in Nunspeet een kantoor en gemeenschapscentrum, namelijk ‘Baitun Noer’ (Huis van Licht) 2 zie coverfoto met een bibliotheek, een expositie van Koran-vertalingen en een winkel voor de verkoop van eigen publicaties (1).
In Nederland zijn de Ahmadiyya vooral te vinden onder de Surinaamse hindoestaanse moslims.
In Nederland zijn de Ahmadiyya vooral te vinden onder de Surinaamse hindoestaanse moslims. Hun motto is “Liefde Voor Iedereen, haat voor niemand” en ze beleven hun geloof liberaler dan de meeste andere moslims. Bij de volgelingen van Ahmad zijn er zijn twee groepen te onderscheiden: de meer gematigde Lahore-groep die Ahmad ziet als vernieuwer. En dan de meer radicale Qadiyan-groep die Ahmad volhardend blijft erkennen als profeet (1).
6. Opvattingen van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap
We zullen enkele publicaties bezien.
6.A De filosofie van de islamitische leer
Dit boek (3) is geschreven door de oprichter van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. Het was oorspronkelijk een lezing op een conferentie van godsdiensten in Lahore in Pakistan in het jaar 1896, en het boek is 100 jaar later uitgegeven wegens het honderd jaar bestaan van de Gemeenschap. Het boek behandelt een aantal vragen over de fysieke, morele en geestelijke toestanden van de mens, over de toestand van de mens na de dood, over het doel van het leven van de mens en de middelen om dit te bereiken. En tot slot over de bronnen van goddelijke kennis. Opvallend is hoe de Koran en de Islam gewaardeerd en zelfs bejubeld worden. We geven een aantal citaten weer.
“Het doel van de aanmaningen en aanwijzingen van de Islam is de verheffing van de mens uit zijn natuurlijke toestand van barbaarsheid tot een morele toestand en hem dan te verheffen naar de oneindige oceaan van geestelijkheid” (p. 17). “Het is de gave van de heilige Koran aan de mensheid dat hij het onderscheid tussen de natuurlijke toestand van de mens en morele eigenschappen heeft uiteengezet en dat hij zich niet louter beperkt tot het brengen van de mens uit zijn natuurlijke toestand tot het verheven paleis van hoogstaande morele eigenschappen, maar ook de deur opent van het heilige begrip dat de mens naar geestelijke hoogte leidt” (p. 50). “Dit betekent dat de climax van de godsdienst is bereikt in de Islam, namelijk dat men God geheel moet zijn toegewijd en moet trachten zijn redding te zoeken door zelfopoffering voor de zaak van God en niet door enig ander middel, en dit motief en deze vastbeslotenheid in zijn gedrag moet tonen (p. 51).
“God heeft de mens geschapen opdat zij Hem kennen en Hem aanbidden. Het ware doel van het leven van de mens is de aanbidding van God, het Hem begrijpen en een volledige toewijding aan Hem. Het is duidelijk dat de mens niet in staat is om het doel van zijn eigen leven vast te stellen, want hij komt niet met eigen toestemming in de wereld, noch zal hij eruit vertrekken uit eigen wil. Hij is een schepsel en Degene die hem heeft geschapen en hem met betere en meer hoogstaande vermogens dan die van alle andere dieren heeft uitgerust, heeft ook een doel voor zijn leven vastgesteld” (p. 97). “De godsdienst die een waar begrip van God verschaft en Zijn ware aanbidding voorschrijft, is de Islam. De Islam is eigen aan de natuur van de mens en de mens is geschapen in overeenstemming met de Islam” (p. 97).
Met het eerste citaat op pag. 97 kunnen wij als christenen het van harte eens zijn, met het tweede niet, want wij geloven dat wij God alleen in geest en waarheid kunnen kennen en aanbidden door de inwoning van de Heilige Geest na het aannemen van Jezus Christus als onze Verlosser.
Het middel om het doel van de mens te bereiken en God te kunnen vinden en aanbidden, is de almachtige God op een juiste wijze te herkennen en in de ware God te geloven.
“God is één in Zijn wezen en Zijn eigenschappen en Zijn glorie. Hij heeft geen deelgenoot. Allen zijn van Hem afhankelijk. Hij is de bron van genade voor alles, en Hij heeft geen genade nodig van wie dan ook. Hij is noch een zoon, noch een vader want Hij heeft geen gelijke en niemand is gelijk aan Hem” (p. 99).
Hier zien we een essentieel verschil met het christelijk geloof. Want God de Vader heeft wél een eniggeboren Zoon, Jezus Christus, die op Golgotha Zijn zondeloos leven gaf tot redding van de in zonden verloren mensheid (Joh. 3:16). Bovendien, moslims zullen Allah nooit met ‘Vader’ aanroepen, terwijl dat bij Joden en christenen juist essentieel is.
Voor het verkrijgen van goddelijke kennis is openbaring heel belangrijk.
Voor het verkrijgen van goddelijke kennis is openbaring heel belangrijk. “Openbaring is het levende en krachtige spreken van de heilige en machtige God met een uitverkoren dienaar van Hem, of met iemand die Hij bestemt om tot zijn uitverkorene te worden” (p. 122). “Het is alleen de Islam waarin God een dienaar benadert en Zich met hem onderhoudt en binnen in hem spreekt. Hij vestigt zijn troon in het hart van zo iemand en trekt hem van binnenuit naar de hemel. ….. En daarom heeft de heilige profeet gezegd: ‘hij die mij heeft gezien heeft God gezien’. Dit is het laatste stadium in de geestelijke vooruitgang van de mens waarin hem een volledige vrijheid wordt geschonken” (p.125).
Ook nu zien we een essentieel verschil met wat de Bijbel zegt: “Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien” (Joh. 14:9) slaat alleen op Jezus Christus, dus niet op Mohammed. “Alleen Hij die van God komt, die heeft de Vader gezien” (Joh. 6:46).
“Hoe kan de weg worden ontdekt en hoe kan de sluier die er is, worden verwijderd? Ik verzeker alle zoekers dat het de Islam alleen is die het goede nieuws over dat pad brengt” (p. 126). Ook dat klopt niet met wat Jezus zei: “Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij.” (Joh. 14:6).
6.B Het antwoord van de islam
Een van de latere leiders van de Ahmadiyya Moslim Beweging, namelijk Mirza Tahir Ahmad (1928-2003) heeft het boek Het antwoord van de Islam op hedendaagse vraagstukken (4) geschreven. Mirza Tahir Ahmad was in 1982 gekozen als vierde opvolger van Hazrat Mirza Ghulam Ahmad, de beloofde Messias en Mahdi.
In het boek worden diverse soorten vrede behandeld: de interreligieuze vrede, de sociale vrede, de sociaaleconomische vrede, de economische vrede, de politieke vrede en tot slot de individuele vrede. Vooral die laatste is interessant en relevant. Het gaat over het hebben van vrede met jezelf en over de liefde tussen familie en verwanten, het dienen van anderen, het welbehagen van God zoeken en over Zijn doel van de schepping van de mens.
Ik ga er nu even nader op in. Hieronder een aantal prachtige citaten die we als christenen zeker wel kunnen onderschrijven. We zien dat ook niet-christenen toch kennis hebben van een ingeschapen morele wet.
“Wedijvert met elkaar in goedheid. Goedheid moet op de hoogste plaats staan. Dit moet het uiteindelijke doel blijven. Ze moet zelf het doel van alle wedijver worden. Alle kwade opzet en laaghartigheid worden ineens uitgebannen. ….. De mensen realiseren zich zelden dat ware vrede van het hart ligt in de verwezenlijking van het feit dat iemand goed is, en niet in de een of andere gewelddadige presentatie die is gebracht door het aanwenden van slechte en oneerlijke middelen” (p. 281).
Laat je niet misleiden door uiterlijke schijn van bijvoorbeeld rijkdom, want het kan best zijn dat iemand die heel veel geld heeft toch innerlijk heel arm is en als het ware zegt dat er in hem een brandend vuur van ontevredenheid en frustratie brandt (p. 282).
Tegen het eind van het boek is er in het hoofdstuk over de individuele vrede de paragraaf Het welbehagen van God zoeken. “De islam creëert onder zijn volgelingen een bewustzijn dat waardering door God van alle goedheid van iemand alles is wat van belang is en van belang moet zijn. Deze nadruk maakt het verlangen overbodig om met goede daden te pochen om bewondering te verdienen van menselijke waarnemers” (285). Dit alles is van belang als een belangrijke stap in de richting van de vorming van de menselijke samenleving (p. 286).
Het doel van de schepping van de mens
“Het doel van de schepping was het creëren van een bewustzijn en de kwaliteit van dat bewustzijn uiteindelijk te verbeteren te verbreden en te vergroten overeenkomstig het doel van de schepping” (p. 288). “Het doel van schepping was het creëren van het bewust wezen van de hoogste orde dat zich niet alleen vrijwillig zal onderwerpen aan de meest volmaakte schoonheid van God zoals rechtstreeks weerspiegelt in Zijn schepping maar dat ook de medeschepsels van de hoogste orde (d.w.z. het mensdom) zou leiden naar dit uiteindelijke doel van de schepping” (p. 289). “De mens is de Schepper ten zeerste verplicht omdat hij het is die het meeste voordeel heeft behaald uit de schepping van God die alles heeft beperkt tot de dienst aan de mens” (p. 292).
Zonder God kan er geen vrede bestaan.
Dat is het laatste deel van dit boek. “Het is alleen de liefde van God die werkelijk respect voor Zijn schepping teweeg kan brengen. Hoe hoger de orde van de schepping, hoe dichter deze bij de Schepper komt en hoe sterker de band tussen het geschapene en de Schepper wordt. … De mens begint andere mensen te respecteren met een hoger en nobeler doel, dat wil zeggen dat de mens door zijn respect en de verplichting die hij is verschuldigd aan zijn Schepper, het mensdom begint te respecteren. Men kan daarom zeggen dat het in wezen de liefde van God is die wordt omgezet in de liefde voor Zijn schepping” (p. 293).
Dat klinkt heel Bijbels, want we zien hier een soort beschrijving van de eeuwige heerlijkheid waarin er liefde is tussen mensen en waar er geen enkel kwaad meer is.
Als er geen God bestaat, dan kreeg alleen maar het ego van de mens het voor het zeggen, en dat geeft alleen maar ellende. “Dit is uiteindelijk de islamitische filosofie: zonder naar God terug te keren kan men geen vrede bereiken en zonder die vrede kan in een samenleving geen vrede worden gesticht. Als er geen God is, is er geen vrede. Dit is de ultieme wijsheid” (p. 294). De schrijver spreekt van de islamitische filosofie omdat hij deze als moslim heeft geleerd. Maar het is een door God geschapen eeuwige levensfilosofie, die we ook in zekere zin ook in de Bijbel vinden.
6.C Enige onderscheidende kenmerken van de islam
(door dezelfde schrijver Mirza Tahir Ahmad, de vierde khalief)
In dit boekje (een brochure) (5) blijkt de grote bewondering van de auteur voor de islam. Ik geef als voorbeeld een aantal citaten.
“De Islam is de enige religie die het idee in zijn geheel verwerpt dat er op de waarheid een monopolie rust van slechts één enkele religie, ras of volk (PG de islam is toch juist zeer overtuigd van eigen gelijk, dus ‘superieur’ over alle andere religies?); in plaats hiervan verklaart het dat de goddelijke begeleiding een algemene gunst is voor de gehele mensheid van alle tijden” (p. 3). “Ongetwijfeld heeft niemand vóór de heilige profeet van de Islam de gehele mensheid uitgenodigd (PG tot wat?) en geen enkel boek heeft vóór de hele Koran de gehele wereld toegesproken” (p. 5).
De islam is toch juist zeer overtuigd van eigen gelijk, dus ‘superieur’ over alle andere religies.
Als christenen kunnen wij het hier niet mee eens zijn. Immers Jezus Christus, de Zoon van de levende God, had een universele boodschap voor de gehele mensheid, en dat niet alleen, Hij gaf zelfs Zijn zondeloze leven. Wij zijn vrijgekocht met het kostbare bloed van Christus als verzoenend offer zodat wij nieuw leven kunnen ontvangen.
Opmerkelijk is dat de schrijver zegt dat als wij de vergelijking maken tussen het christendom en de Islam en die beperken tot het leven van Jezus en de vier evangeliën in de Bijbel, dat er slechts weinig verschillen blijken te zijn tussen de basisstelling van de Bijbel en die van de Koran (p. 8). Maar later is de kloof steeds groter en totaal onoverbrugbaar geworden, aldus de auteur.
Wat de essentie van zaken betreft, zal er veel overeenstemming zijn, maar de vraag is ook hoe men in staat kan worden gesteld om zich aan Gods universele en eeuwige geldende morele normen te houden. Volgens de Bijbel kan een mens dat alleen als hij (na het aannemen van Jezus Christus als Verlosser van de zondeschuld) de Heilige Geest heeft ontvangen, en een nieuwe schepping kan worden.
Volgens de schrijver is het de “onderscheidende en unieke aanspraak van de islam dat de leerstellingen van de Koran compleet, perfect en volledig in staat zijn om de gehele mensheid voor alle tijden te begeleiden. En het wordt ook volledig ondersteund door de logica” (p. 12).
”Het geopenbaarde boek van islam is uniek en onderscheidt zich van alle andere geloven. Ondanks de collectieve pogingen van de tegenstanders door de eeuwen heen hebben zij niet eens een klein gedeelte van dit wonderbaarlijke boek kunnen evenaren. Zijn kwaliteit ligt niet alleen in zijn unieke literaire voortreffelijkheid maar ook in de eenvoud en diepgang van zijn leerstellingen. De Koran verklaart dat het de beste kenmerken van vroegere geschriften combineert en dat alle eeuwigdurende en uitvoerige leerstellingen in zijn leer zijn verzameld” (p. 23). De Koran zou dus superieur zijn aan de Bijbel, want daarin zouden vervalsingen, fouten staan.
Dit is uiteraard in strijd met Gods Woord. Jezus, de Zoon van God, het levende en vleesgeworden Woord is de Enige Die de mens van binnenuit kan herstellen en vernieuwen. Want in Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk” (Col. 2:9). Alleen wie in Hem gelooft, heeft eeuwig leven (Joh. 3:16). Deze Christus is de Gezalfde van God die “is rondgegaan, weldoende en genezende allen, die door de duivel overweldigd waren; want God was met Hem” (Hand. 10:38).
“Alleen de Islam draagt een naam hetgeen letterlijk ‘vrede’ betekent. Iemand die een moslim wordt, komt niet alleen zelf binnen een veilige haven, maar garandeert dit ook voor anderen. De Islam schrijft niet alleen vrede voor tussen mensen onderling maar ook tussen de mens en zijn Schepper” (p. 26). In de praktijk zien we dit echter helemaal niet.
Op pag. 27 zegt de schrijver: “De Islam is een levende religie en verklaart dat hij de relatie van de mens met God kan herstellen zoals deze in de vroegere tijden was. De Islam beschouwt dat openbaring van en communicatie met God niet iets is van het verleden. Het gelooft dat de wegen van spirituele verrukking, betreden door Noach, Abraham, Mozes, Jezus en bovenal de profeet van de Islam nog begaanbaar zijn en wenken naar degenen die verlangen naar een enige band met God”.
“De profeet Mohammed heeft een perfect voorbeeld achtergelaten voor ieder facet van het menselijk leven. Dit moest ook gebeuren aangezien hij de levende interpretatie was van de Koran. Door zijn persoonlijke voorbeeld verlichtte hij de weg voor de mensheid van alle komende tijden, een rol die niet adequaat is vervuld door enige andere profeet” (p. 24).
Hier zien we een grote misvatting. De ware profeet is niet Mohammed maar Jezus Christus die zei “Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij” (Joh. 14:6) en Die Zijn leven gaf waardoor wij met God konden worden verzoend’. ”En de behoudenis is in niemand anders [dan Jezus], want er is ook onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven, waardoor wij moeten behouden worden” (Hand. 4:12).
7. Nabeschouwing en conclusie
In diverse publicaties van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap zien we prachtige en zelfs verheven morele uitspraken, die globaal overeenkomen met wat de Bijbel aan morele maatstaven geeft. We mogen ervan uitgaan dat de auteurs erudiete mensen waren die binnen hun context naar waarheid hebben gezocht. Opmerkelijk is dat men zo positief schrijft over de Koran en de Islam, terwijl wij geheel andere indrukken krijgen als we kijken naar de vele islamitische terroristische groeperingen zoals bijvoorbeeld ISIS en andere groeperingen als Al-Shabaab in Somalië waar de doodstraf staat op christen-zijn en het hebben van een Bijbel. 3 Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Islamitisch_terrorisme . Dus hoezo verdraagzaamheid? En hoezo vrede als we alleen al kijken naar de spanningen tussen Soennieten en Sjiieten? Als hun grote voorbeeld, de profeet Mohammed, geweld niet schuwde, hoeveel te meer zijn volgelingen!
Maar ook al zijn de opvattingen van Ahmadiyya Moslim Gemeenschap (net als bij het Soefisme en Bahai) 4 https://stichtingpromise.nl/geestelijke-stromingen/de-schone-schijn-van-het-universeel-soefisme/ en https://stichtingpromise.nl/geestelijke-stromingen/bahaisme/ op zich heel mooi en verheven, er is een essentieel verschil met wat de Bijbelse boodschap aangeeft. In par. 6 hebben wij een aantal essentiële verschilpunten genoemd.
Er zijn verhalen over de schijndood van Jezus en dat Hij daarna ofwel naar de hemel zou zijn opgevaren.
Voorts zijn er diverse absurde verhalen over de schijndood van Jezus en dat Hij daarna ofwel naar de hemel zou zijn opgevaren (folder) ofwel naar India zou zijn gegaan (Wikipedia). Deze zijn niet in overeenstemming met wat de Bijbel aangeeft. Ook haaks op het christelijk geloof staat dat het gegeven dat de Islam een godsdienst is waar het draait om zelfverlossing door allerlei goede daden. Zij hebben kennelijk geen Verlosser nodig, want zij moeten en kunnen zichzelf wel verlossen.
Essentieel is dat ontkend wordt dat God een Zoon heeft, en dat het noodzakelijk is om Jezus Christus als Verlosser aan te nemen. Zonder geloof in het reinigend bloed van Jezus kan een mens niet van zijn zondeschuld verlost worden, en zal er geen redding van de eeuwige dood zijn en geen verzoening met God en geen eeuwig leven in Zijn heerlijke tegenwoordigheid.
Literatuur
-
- Takken, H.J., Sekten en stromingen in de islam, brochurereeks 6. Uitgave van Evangelie en Moslims, Amersfoort.
- De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. Folder.
- Hazrat Mirza Ghulam Ahmad, De filosofie van de Islamitische leer, 1996.
- Hazrat Mirza Tahir Ahmad, Het antwoord van de Islam op hedendaagse vraagstukken.
- Hazrat Mirza Tahir Ahmad, Enige onderscheidende kenmerken van de Islam.
- Indonesië pakt moslimsekte aan. Nederlands Dagblad, 10 juni 2008
- Livestraalverbinding met opvolger van de profeet. De Pers 27 mei 2008.
- Wikipedia: Ahmadiyya (geloofsgemeenschap). https://nl.wikipedia.org/wiki/Ahmadiyya_(geloofsgemeenschap)
- Wikipedia, Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ahmadiyya_Moslim_Gemeenschap
