Wil de ware Islam opstaan!

1. Inleiding

Jihadisten die vechten voor de Islamitische Staat (IS) hebben een reeks van systematische misbruiken begaan, waaronder massa-executies, verkrachting van vrouwelijke gevangenen, gedwongen bekeringen, inbeslagneming van eigendommen, en de vernietiging van kerken en moskeeën (van andersdenkende islamitische sekten). Terwijl deze jihadisten beweren dat ze gewoon gehoorzamen aan de geboden van Allah en Mohammed, beweren veel westerse leiders, journalisten, en moslimgroeperingen dat de wreedheden (bijv. het doden van ‘onschuldigen’ en medemoslims) die door IS  begaan zijn, ten strengste verboden zijn in de islam. Wie heeft er nu gelijk? Sinds de islamitische leer en praktijk worden gedefinieerd door Allah en Mohammed, kan deze vraag alleen worden beantwoord door het onderzoeken van de meest betrouwbare bronnen van de islam.

De koran en de hadith zijn vol van ‘duidelijke’ geboden om ongelovigen, huichelaars en afvalligen te onderwerpen of te doden.

De koran en de hadith zijn vol van ‘duidelijke’ geboden om ongelovigen, huichelaars en afvalligen te onderwerpen of te doden. Mohammed zei dat hem was opgedragen om “te strijden tegen de ongelovigen en de huichelaars, en onverzettelijk te zijn” (koran 9:73). Hoewel moderne herinterpretaties van gewelddadige passages vaak voorkomen, zegt de koran volkomen duidelijk te zijn in zijn geboden, en Allah waarschuwt moslims herhaaldelijk dat elke vorm van ongehoorzaamheid (zowel aan Allah als aan Mohammed) een teken van ongeloof is. Herinterpretatie van de geboden van Allah is dus uiterst moeilijk te rijmen met de islamitische uitlegbeginselen (exegese-principes), en ‘innovatie’ (het loslaten van een islamitische doctrine of praktijk voor iets wat men beter acht) wordt beschouwd als een gruwelijke zonde. Vandaar dat, uitgaande van een ‘eerlijke’ (precieze, letterlijke) lezing van de koran en hadith, een wrede theocratie precies datgene is wat we zouden moeten verwachten, zoals zelfs sommige liberale islamitische leiders beginnen te erkennen.

2. Visies Barack Obama en Maajid Nawaz

Op 10 september 2014 verklaarde president Barack Obama dat de Islamitische Staat (ook wel ‘ISIL’ of ‘ISIS’) (1) noch islamitisch noch een staat is. Hij zei: “Laten we nu twee dingen duidelijk stellen: ISIL is niet islamitisch. Geen religie gedoogt het doden van onschuldigen, en de overgrote meerderheid van ISIL’s slachtoffers waren moslim”. En ISIL is zeker geen staat … .ISIL is gewoon een terroristische organisatie. En het heeft geen andere bedoeling dan het slachten van ieder die in de weg staat” (2).

Een paar dagen later, gaf de Britse islamitische politicus Maajid Nawaz een andere mening weer: “Wij als moslims moeten toegeven dat er uitdagende koran-teksten zijn waarvan nu herinterpretatie nodig is. Laten we gebruik maken van bestaande exegese-middelen zoals specificiteit, beperking, opheffing en metafoor. Vasthouden aan de letter als een interpretatiemethode moet worden afgewezen. Alleen door de verwerping van een nietszeggende letterlijke interpretatie zijn we in beginsel in staat om voor altijd de ISIS-manier van slavernij, onthoofden, geselen, amputeren en andere middeleeuwse praktijken (die allemaal in de koran worden genoemd) te veroordelen. Dit is een strijd binnen de islam. Hervormers zullen ofwel winnen, en krijgen we een religie-neutrale politiek, of verliezen, en ontstaat er een theocratie volgens de ISIL-visie” (3) 

We zien hier opvallend tegenstrijdige beweringen. Terwijl president Obama stelt dat de Islamitische Staat de leer van de islam (de geboden van Allah in de koran en de leer van Mohammed in de hadith) schendt, suggereert Nawaz dat de Islamitische Staat de leer van de islam te serieus neemt. Nawaz erkent dat de onthoofdingen en geselingen zoals door ISIS worden uitgevoerd, precies die zaken zijn die we vinden wanneer we de koran lezen, en dat in afwezigheid van herinterpretatie en hervorming, een theocratie volgens ‘ISIL-stijl’ zal zegevieren.

Welke beoordeling is juist? Is de Islamitische Staat niet-islamitisch, of is het te islamitisch? Een nauwkeurige bestudering van de meest betrouwbare bronnen van de islam zal laten zien dat de acties van de Islamitische Staat (zoals Nawaz beweert) precies datgene zijn wat we van een groep, die streeft naar volledige gehoorzaamheid aan de geboden van Allah, zouden verwachten. Terwijl liberale moslims als Nawaz (net als miljoenen moslims die niet aandringen op een strikte lezing van de koran) vreedzaam zullen blijven leven met hun niet-moslim buren, zal de jihadistische dreiging blijven voortduren, omdat deze dreiging rechtstreeks vanuit (een letterlijke interpretatie van) de koran komt.

3. De duidelijkheid van Allah’s geboden

Het is voor christenen niet ongewoon om de interpretatie van gedeelten van de Schrift te (her)interpreteren in het licht van hun culturele, historische of literaire contexten. Het zoeken naar de verschillende contexten van een Schriftgedeelte is zelfs een van de meest fundamentele beginselen van de Bijbelse exegese. Sommige Bijbelse geboden zijn gericht tot bepaalde personen, dus niet aan de gelovigen in het algemeen (zoals we bijvoorbeeld zien in Titus 3:12: “Doe uw best, zodra ik Artemas of Tychikus tot u zend, tot mij te komen te Nikopolis”). Andere geboden zijn gekoppeld aan specifieke verbonden (bijvoorbeeld principes in het Oude Testament voor de bestrijding van de stammen van Kanaän waren geassocieerd met het Mozaïsche Verbond, en niet zozeer met het Nieuwe Verbond). Ook andere geboden zijn open voor herinterpretatie in het licht van de culturele verschillen (bijvoorbeeld, ik heb nooit Paulus’ opdracht in Romeinen 16:16 gehoorzaamd “om elkaar te begroeten met een heilige kus” omdat een kus in het hedendaagse Amerika een geheel andere betekenis heeft dan in de Grieks-Romeinse wereld in de eerste-eeuw).

Het is dus volkomen redelijk en passend om op de verschillende contexten van een Schriftgedeelte te letten bij het interpreteren van teksten, en dit geldt voor christenen, moslims, joden, en iedereen die probeert om een ​​oude tekst te begrijpen. Maar kunnen moslims zulke eenvoudige en ongecompliceerde exegeseprincipes gebruiken om te laten zien dat groepen als Islamitische Staat op de een of andere manier de geboden van Allah overtreden? Helaas niet, want de koran beweert zo duidelijk en perfect te zijn als het maar zijn kan.

4. Interpretatie van de koran

Hierbij is het belangrijk om onderscheid te maken tussen wat christenen geloven over de Bijbel en wat moslims geloven over de koran. De Bijbel werd over een periode van veertien eeuwen geschreven door verschillende auteurs, die werden geïnspireerd door God. Daarom is het zinvol om na te denken over de motieven van deze auteurs, de historische situatie, hun doelgroep, enzovoort. De koran echter is (volgens de islamitische theologie) het directe woord van Allah zelf. Er zijn bij het ontstaan van de koran geen menselijke auteurs betrokken.

De koran echter is (volgens de islamitische theologie) het directe woord van Allah zelf, dus geen menselijke auteurs.

Allah’s woord is eeuwig en werd geopenbaard aan een enkel individu (Mohammed) over een periode van drieëntwintig jaar. Vandaar dat het in de discussie over de betekenis van de Koranteksten geen zin heeft om te wijzen op de menselijke motivaties of zorgen. De historische achtergrond kan relevant zijn, omdat bepaalde passages werden geopenbaard als antwoord op specifieke vragen, of bedoeld waren voor een bepaalde persoon of groep (in tegenstelling tot de moslims in het algemeen). Echter wanneer een korangebod is gericht tot moslims in het algemeen en niet overruled is door een later gebod, dan is de enige desbetreffende interpretatie het lezen van het gebod van die pagina.

Bekijk eens enkele verzen, die te maken hebben met de duidelijkheid van de koran:

• “Zal ik een andere rechter dan Allah zoeken terwijl Hij het is die het boek, uitvoerig verklaard, tot u gezonden heeft?” (6:114, Hilali-Khan) (4).
• “(Dit is) een boek, waarvan de verzen onherroepelijk zijn gemaakt, en in detail zijn uitgelegd” (11:1, Hilali-Khan).
  
• “Dit zijn de verzen van het boek dat alles verklaart” (12:1, Hilali-Khan).
  
• “En Wij hebben het boek aan u geopenbaard en alles duidelijk uitgelegd” (16:89).
  
• “Dit zijn de verzen van de koran, en (het is) een boek (dat de dingen) duidelijk (maakt)“ (27:1, Hilali-Khan).
  
• “Een boek waarvan de verzen in detail zijn uitgelegd” (41:3, Hilali-Khan).
  
• “Hij is het die duidelijke tekenen aan Zijn dienaar zendt, zodat hij je vanuit de duisternis in het licht kan brengen” (57:9).

Deze verzen (en vele anderen), die beweren dat de koran duidelijk, volledig verklaard, en tot in detail uiteengezet is, hebben geleid tot de leer dat de koran duidelijk (mubeen) is. Omdat de koran ook beweert dat sommige teksten ‘allegorisch’ zijn en alleen kunnen worden begrepen door Allah (zie 3:7), hebben moslim-commentatoren geprobeerd om wat de koran zegt over zichzelf kloppend te krijgen, door te benadrukken dat, hoewel sommige koranteksten ons begrip te boven gaan, de geboden van Allah toch volkomen duidelijk zijn. Dat wil zeggen: als Allah zijn volgelingen opdraagt om iets te doen, betekent dat hij precies wat hij zegt.

Inderdaad zijn de bevelen van Allah vaak in conflict met elkaar. Maar de Koran heeft een methode voor het omgaan met tegenstrijdige opdrachten:

• “Wat voor mededelingen Wij ook opheffen of doen vergeten, daarvoor brengen Wij iets beters dan het was. Weet gij niet, dat Allah macht heeft over alle dingen?” (2:106).
• “En als we (een) boodschap veranderen voor (een andere) boodschap, en Allah weet het beste wat Hij openbaart, zeggen zij: U bent slechts een vervalser. Neen, de meesten van hen weten het niet” (16:101). 

Deze koranverzen vormen de basis voor de leer van opheffen en intrekken of herroepen (grofweg de leer dat, wanneer de korangeboden met elkaar in conflict zijn, de latere geboden de eerdere geboden opheffen). Vandaar dat moslims die bekend zijn met de chronologie van de koran, alles hebben wat nodig is om te bepalen welke teksten van toepassing zijn op de islamitische gemeenschap in het algemeen. Wanneer eenmaal de desbetreffende geboden zijn vastgesteld, kan er geen herinterpretatie zijn.

5. Volledige onderwerping

Het woord islam betekent ‘onderwerping’ en in de religieuze context verwijst het naar het onderwerpen van zichzelf aan de wil van Allah. De koran verklaart dat ware moslims (‘zij die zich onderwerpen’) geen andere keuze hebben dan volledige gehoorzaamheid aan de geboden van Allah en Mohammed: “Het betaamt een gelovige man of vrouw niet, wanneer Allah en Zijn boodschapper over een zaak hebben beslist, dat er voor hen een keuze in die zaak zou zijn. En wie Allah en Zijn boodschapper niet gehoorzaamt, is inderdaad afgedwaald” (33:36, Hilali-Khan).
De koran zegt ook dat moslims geen echt geloof kunnen hebben, tenzij zij zich onderwerpen aan alle uitspraken van Mohammed: “Maar nee, bij uw Heer, zij kunnen geen geloof hebben, totdat zij u (o Mohammed) tot rechter maken in alle onderlinge geschillen tussen hen, en in zichzelf geen weerstand aantreffen tegen uw beslissingen, en (hen) in volledige onderwerping aanvaarden” (4:65, Hilali-Khan).

Omdat de Koran volledige gehoorzaamheid aan de besluiten en bevelen van Allah en Mohammed eist, en omdat de bevelen van Allah volkomen duidelijk zijn, hebben veel moslims geen neiging om de koran te herinterpreteren teneinde het in overeenstemming te kunnen brengen met moderne westerse waarden.

6. De islam en het doden van ‘onschuldigen’

Het lezen van het dagelijkse nieuws over de wreedheden begaan door de Islamitische Staat (waaronder verkrachting (5), gedwongen bekering (6) en dergelijke) is ongeveer hetzelfde als het lezen van de geschiedenis van Mohammeds gevechten. Maar aangezien de twee belangrijkste argumenten om te zeggen dat Islamitische Staat zich niet aan de islamitische leer zou houden, zijn (1) “dat IS pleit voor het doden van mensen die de meesten van ons onschuldig zouden beschouwen”, en (2) “dat veel slachtoffers van Islamitische Staat moslims zijn”, zullen we deze argumenten eens nader bekijken.

President Obama (samen met talloze andere politici) dringt erop aan dat de islam het doden van onschuldigen veroordeelt. De enige steun die hij voor deze oproep heeft gegeven, kan worden gevonden in zijn toespraak in Cairo in 2009, waarin hij zegt: “De Heilige Koran leert dat wie een onschuldige doodt, net zo is alsof hij de gehele mensheid heeft gedood. En de heilige koran zegt ook dat wie een persoon redt, het zo is alsof hij de hele mensheid heeft gered. Het vaste geloof van meer dan één miljard mensen is zo veel groter dan de ‘smalle’ haat van een paar mensen. Islam is geen deel van het probleem in de strijd tegen gewelddadig extremisme, maar het is een belangrijk deel in de bevordering van vrede” (7).

Waar staat deze leer in de koran? Hier is de tekst: Daarom hebben Wij aan de Israëlieten voorgeschreven dat wie iemand doodt, anders dan voor doodslag of wegens het scheppen van wanorde in het land, is alsof hij alle mensen heeft gedood en dat wie iemand laat leven is alsof hij alle mensen heeft laten leven. Onze boodschappers zijn tot hen met duidelijke argumenten gekomen, maar velen van hen waren daarna in het land toch onmatig (en waren overtreders). De vergelding van hen die tegen God en Zijn profeet oorlog voeren en erop uit trekken om in het land verderf te zaaien zal zijn, dat zij gedood of gekruisigd zullen worden, of, of dat hun handen en hun voeten aan tegenovergestelde kanten worden afgehouwen, of dat zij opgesloten worden. Dat is voor hen een schande in het tegenwoordige leven, en in het hiernamaals is er voor hen een pijnlijke bestraffing (5:32-33, cursivering toegevoegd). 

Het eerste vers (wat eigenlijk een citaat uit de Joodse Talmud is) geeft een lering voor de ‘kinderen van Israël’. Het vers verbiedt het doden, behalve in gevallen van ‘doodslag’ of ‘onheil/wanorde in het land’. Het volgende vers (dat speciaal voor moslims is) voorziet in sancties voor degenen die ‘oorlog voeren tegen Allah’ door het stichten van onheil. De straffen kunnen zijn: kruisiging en amputatie (afhankelijk van de ernst van het (veroorzaakte) ‘onheil’).

De koran draagt moslims op om tegen mensen te vechten als zij niet geloven in Allah

Dus de enige ‘onschuldigen’ in de tekst die gedeeltelijk door president Obama is geciteerd, zijn mensen die niet op de een of andere manier onheil in het land hebben veroorzaakt. Wat betekent ‘het veroorzaken van onheil’? Het omvat alles waarvoor de islam een straf kent. Let eens op het commentaar van Ibn Kathir (door veel moslims beschouwd als de grootste koran-commentator in de geschiedenis), die met betrekking tot 5:33 zegt: ”Het hier genoemde ‘voer oorlog’ betekent ‘verzetten en tegenspreken’, en bevat ongeloof, het blokkeren van wegen en het verspreiden van angst. Onheil in het land verwijst naar de verschillende soorten van kwaad (8). Waarom heeft Ibn Kathir gezegd dat alleen al ongeloof wordt gezien als ‘een oorlog’ tegen Allah? Omdat de koran moslims opdraagt om tegen mensen te vechten als zij niet geloven in Allah, en 5:33 legt straffen op voor de vage misdaden van ‘oorlog voeren tegen Allah’ en ‘het veroorzaken van onheil’, moeten deze misdaden ook ongeloof bevatten. Bekijk eens een paar van Allah’s geboden met betrekking tot niet-moslims in de koran:

• “Jullie die geloven! Strijdt tegen de ongelovigen die in jullie nabijheid zijn en laat hen strengheid bij jullie vinden” (9:123).
• “Voorzeker, Allah heeft van de gelovigen hun eigen persoon en hun bezittingen gekocht in ruil voor het paradijs; zij strijden voor de zaak van Allah, waarbij zij doden en worden gedood” (9:111). 
• “Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in Allah noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn” (9:29).
• “Mohammed is de Boodschapper van Allah en degenen die met hem zijn, zijn streng tegen de ongelovigen, en barmhartig onderling” (48:29, Hilali-Khan).

Hier worden moslims bevolen om te vechten, te doden, of niet-moslims met geweld te onderwerpen, simpelweg omdat ze geen moslim zijn.

7. Christenen zijn niet onschuldig

Wanneer Islamitische Staat deze geboden gehoorzaamt, verzekeren westerse politici en de media ons echter, dat de islam dergelijk geweld veroordeelt, omdat de islam het doden van onschuldigen veroordeelt. Het probleem met deze reactie is echter, dat mensen die de islam verwerpen, volgens de Koran niet onschuldig zijn. Sterker nog, door te beweren dat Jezus de goddelijke Zoon van God is, maken de christenen zich schuldig aan de ergste zonde: “Voorwaar, Allah vergeeft het niet als men aan Hem metgezellen toevoegt, maar zal al het andere vergeven aan wie Hij wil. Wie aan Allah metgezellen toevoegt, die begaat inderdaad een zeer grote zonde” (4:48).

Dat betekent dat de bewering als zou Islamitische Staat ongehoorzaam zijn aan de geboden van de islam, omdat IS onschuldige mensen doodt, gebaseerd is op een dubbelzinnigheid. Men kan slechts met recht beweren dat de islam het doden van mensen verbiedt die onschuldig zijn volgens de leer van de islam, maar de mensen die op brute wijze door Islamitische Staat vermoord worden, behoren niet tot deze categorie!

8. De islam en het doden van moslims

Een andere algemeen bekende tegenwerping van Westerse leiders en media is dat, omdat Islamitische Staat ook moslims doodt, zij onmogelijk de islam kan vertegenwoordigen. De veronderstelling is dat de islam het doden van moslims in alle omstandigheden verbiedt, maar deze veronderstelling is onjuist. De koran gaat zelfs zo ver om Mohammed te bevelen om strijd te voeren tegen huichelaars (dat zijn mensen die zeggen moslim te zijn, maar het niet oprecht zijn): “O profeet!, strijd tegen de ongelovigen en de huichelaars en wees onverzettelijk tegenover hen” (9:73). Het Arabische woord dat hier vertaald is met je te weer stellen (jahidi) is een vorm van het woord jihad.

Volgens Mohammed zijn er drie redenen om iemand te doden die moslim is geworden. “De Boodschapper van Allah zei: ‘Het is niet toegestaan ​​om het bloed van een moslim te vergieten behalve in drie gevallen: een man die overspel pleegt nadat hij getrouwd is; of iemand die opzettelijk doodt, in welk geval hij vergelding verdient; of iemand die afvallig is geworden, in welk geval hij het verdient om te worden gedood” (Sunan an-Nasa’i 4062) (9).

De koran zegt wanneer moslims vrienden worden met niet-moslims, dit al een vorm van afvalligheid is.

In het Westen hebben we de neiging om bij afvalligheid te denken aan het officieel afstand doen van een religieuze betrokkenheid. Maar de islam heeft een veel ruimere kijk op afvalligheid. De koran staat vol met waarschuwingen dat ook ongehoorzaamheid een teken van afvalligheid is. Zo zegt de koran dat wanneer moslims vrienden worden met niet-moslims, dit al een vorm van afvalligheid is:

• “Laat de gelovigen geen ongelovigen als vrienden (medestanders) verkiezen boven de gelovigen; en wie dit doet, zal niets van (de bescherming van) Allah ervaren, maar moet zichzelf zorgvuldig tegen hen beschermen” (3:28).
• “O, gij die gelooft! neemt de Joden en de christenen niet tot vrienden (medestanders); ze zijn elkaars vrienden; en wie van u hen als een vriend heeft, dan is hij een van hen; voorzeker, Allah leidt het onrechtvaardige (overtredende) volk niet” (5:51).

Wat heeft het hebben van vriendschap met niet-moslims te maken met afval? Zoals we hebben gezien, beweert de koran dat moslims ‘geen geloof’ kunnen hebben, tenzij ze zich volledig onderwerpen aan de beslissingen van Allah en Mohammed. Als Allah moslims gebiedt om geen vrienden te zijn met niet-moslims, betekent zijn vriendschap met niet-moslims ongeloof en zelfs afgoderij. Veel hedendaagse moslims, vooral in het Westen, zullen dergelijke geboden gewoon op een andere manier interpreteren. Het loslaten van een duidelijke leer van de islam ten gunste van iets wat men als beter beschouwt, is echter de zonde van bid’ah (verandering, vernieuwing):

De boodschapper van Allah zei: “Het beste van de toespraak is opgenomen in het Boek van Allah, en het beste van de leiding is de leiding gegeven door Mohammed. En de meest kwaadaardige zaken zijn hun innovaties (vernieuwingen); en elke verandering is fout” (10). Allah’s gezant zei: “Als iemand een vernieuwing (herinterpretatie) brengt of een vernieuwer van dienst is, zal de vloek van Allah, de engelen, en alle mensen op hem komen” (11).

Met andere woorden, moslims kunnen niet ontsnappen (zich onttrekken) aan de geboden van Allah door het invullen van hun persoonlijke opvattingen van westerse tolerantie in teksten die geweld en onderdrukking eisen. Herinterpretatie brengt alleen maar meer veroordeling door Allah.

9. Een terugkeer naar de zuivere islam

Deze waarschuwingen werden heel serieus genomen door Mohammed en zijn volgelingen. Inderdaad, toen Mohammed stierf, voerde zijn naaste metgezel (en de eerste ‘goedgeleide [volgzame] kalief’ van de islam) Abu Bakr, een reeks van oorlogen tegen afvalligen. Sommige van deze afvalligen hadden de islam afgezworen toen ze hoorden dat Mohammed dood was. Anderen, echter, die hun geloof in de islam behielden, weigerden zakat (een soort aalmoes of belastingen) te betalen aan het bewind van Abu Bakr. Opvallend was dat Abu Bakr de mensen die weigerden om zakat te betalen, in dezelfde categorie plaatste als degenen die de islam hadden afgezworen. Afwijzing van een islamitische kerngewoonte was niet anders dan het verwerpen de islam, dus Abu Bakr verklaarde de oorlog aan hen allen (12).

Abu Bakr, de leider van het oorspronkelijke islamitische kalifaat, is dus overgegaan tot het zuiveren van moslimlanden van ongehoorzaamheid, hypocrisie en afvalligheid. Hij streed tegen de mensen die geloofden dat ze moslims waren, maar die niet volledig gehoorzaam aan Allah waren. Bijna veertien eeuwen later werd een moslimgeleerde, genaamd Ibrahim ibn (zoon van) Awwad ibn Ibrahim ibn Ali ibn Muhammad al-Badri al-Samarrai, uitgeroepen tot leider van een vernieuwd islamitisch kalifaat. Hij koos de oorlogsnaam ‘Abu Bakr al-Baghdadi’ (‘Abu Bakr van Bagdad’). Hij is de nieuwe Abu Bakr, en doet voor het vernieuwde kalifaat wat de oorspronkelijke Abu Bakr deed voor het originele kalifaat.

Omdat Mohammed verklaarde dat de grootste generatie moslims de eerste generatie was, en dat moslims het voorbeeld van de recht-geleide kaliefen moeten volgen, is het niet duidelijk te maken dat Islamitische Staat bezig is met het overtreden van de leer van de islam als zij probeert om moslimlanden te zuiveren van ongehoorzaamheid, hypocrisie en afvalligheid. Zoals Maajid Nawaz heeft opgemerkt, zijn de acties van Islamitische Staat precies datgene wat we van een precieze, letterlijke lezing van de koran zouden verwachten.

Veel westerse moslims zijn zelfs duidelijk beïnvloed door christelijke waarden.

Waarom dan zijn er toch zoveel vreedzame moslims in de wereld (met inbegrip van moslims die vechten tegen de Islamitische Staat)? Gelukkigerwijs zijn, ondanks de inspanningen van jihadisten, moslims vaak beïnvloed door meer dan alleen de koran. Zowel iemands afkomst, ouders, cultuur, vrienden, onderwijs, enzovoort, spelen allemaal een rol in hoe die persoon zal leven, handelen, en een korantekst zal interpreteren. Veel westerse moslims zijn zelfs duidelijk beïnvloed door christelijke waarden. Daarom zullen miljoenen moslims ermee doorgaan om een veel beter leven te leiden dan de koran beveelt. We moeten deze moslims beschermen, omdat groepen zoals ISIS hen beschouwen als huichelaars.

Bemoedigend is dat er ook moslims zijn, die christenen en joden willen beschermen. Ruim 250 moslimgeleerden en intellectuelen uit 120 moslimlanden riepen onlangs tijdens een door de Marokkaanse regering georganiseerde driedaagse conferentie in Marrakesh op om in islamitische landen de religieuze minderheden te beschermen tegen vervolging en hun vrijheid van godsdienst waarborgen. Deze verklaring past binnen de tendens in de islamitische wereldgemeenschap om kritischer stelling te nemen tegenover religieus gemotiveerde terreurdaden van met name ISIS (13).

De auteur Dr. David Wood is de gastheer van de live talkshow ‘Jezus of Mohammed?’ op het Trinity Channel. Hij heeft deelgenomen aan meer dan dertig publieke debatten met moslims in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk. Vertaling: Piet Guijt Dit artikel verscheen voor het eerst in het Chrostian Research Journal, volume 37, nummer 06 (2014). De volledige tekst van dit artikel is verkrijgbaar in PDF format op: http://www.equip.org/PDF/JAF1376.pdf Voor verdere informatie kan worden verwezen naar: http://www.equip.org/christian-research-journal/

Koranteksten in de Nederlandse taal zijn te vinden op onder andere: http://koran.nl en http://moslima.ansaar.nl/index.php/component/content/category/164-koran-in-het-nederlands

Noten

1. ‘ISIS’’ betekent ‘Islamitische Staat van Irak en Syrië’, terwijl ‘ISIL’ staat voor ‘Islamitische Staat van Irak en de Levant’. De Levant is een gebied dat Syrië omvat, maar ook Israël, Jordanië, Libanon, Cyprus, de Palestijnse gebieden, en een deel van Turkije. De wijziging tot de meer algemene ‘Islamitische Staat’ suggereert dat de leiders van het kalifaat meer op het oog hebben dan hun directe omgeving.
2. http://www.cnn.com/2014/09/10/politics/transcript-obama-syria-isis-speech/index.html?hpt=po_c1.
3. https://www.facebook.com/MaajidNawazFanPage/photos/a.551104524956817.1073741829.135775283156412/736044739796127/?type=1&theater.
4. Koran passages gemarkeerd ‘Hilali-Khan’ zijn ontleend aan de Hilali-Khan vertaling door Muhammad Taqi-ud-Din al-Hilali en Muhammad Muhsin Khan. Tenzij anders aangegeven, zijn alle (Engelse) koranteksten van de M.H. Shakir vertaling.
5. Voor allerlei verhalen over het aan moslims toestaan van het recht om seks met hun gevangenen te hebben, zie ‘Mohammed en de vrouwelijke gevangenen’ door Silas, beschikbaar op http://answering-islam.org/Silas/femalecaptives.htm .
6.Met betrekking tot gedwongen bekering, verklaarde Mohammed: “Het is mij opgedragen om te vechten tegen mensen totdat ze getuigen dat er geen god is dan Allah, dat Mohammed de boodschapper van Allah is, en ze het gebed doen en zakat betalen, en als ze het doen, dat dan hun bloed en bezittingen gegarandeerd namens mij beschermd zijn behalve wanneer deze verdedigd zijn door de wet, en hun zaken rusten bij Allah” (Sahih Muslim, trans. Abdul Hamid Siddiqi [geen andere publicatiegegevens opgenomen in de tekst], nummer 33).
7. Remarks by the President at Cairo University, 6-04-09 | whitehouse.gov
8. Ibn Kathir, Tafsir Ibn Kathir, Volume III (Riyad: Darussalam Publishers, 2000), 161. De gehele Darussalam editie is ook online beschikbaar op www.qtafsir.com.
9. Sunan an-Nasa’i, trans. Nasiruddin al-Khattab (Riyad, Saoedi-Arabië: Darussalam Publishers, 2008), nummer 4062.
10. Sahih Muslim, nummer 1885.
11. Ibid., Nummer 3163.
12. Zie Sahih al-Bukhari, trans. Muhammad Muhsin Khan (Riyad, Saoedi-Arabië: Darussalam Publishers, 1997), nummer 7284.
13. Wilts, Gerhard, Moslimgeestelijken eisen bescherming christenen. Nederlands Dagblad, 28 januari 2016.